Wat doet Erwin Olaf?
Olaf heeft veel gefotografeerd in opdracht van grote multinationals, zoals Heineken, Microsoft en Nokia, ook al kan hij soms kritisch uithalen naar grote merken, zoals in de serie Fashion Victims uit 2000. Afgelopen jaren heeft hij meer voor de bladen gewerkt, onder meer voor The New York Times, de Britse Sunday Times, de Franse krant Libération en het tijdschrift Citizen K. Daarnaast krijgt hij geregeld opdrachten van The New York Times Magazine, het Franse dagblad Le Monde, The Sunday Times Magazine (de bijlage van The Sunday Times) en het modetijdschrift Elle. Hij werkte mee aan diverse internationale reclamecampagnes, zoals voor het kledingmerk Diesel, Nokia, Microsoft, de Italiaanse koffiebrander Lavazza, de Duitse autofabrikant BMW en vele andere merken.
Naast fotografie maakt Olaf videoclips, korte documentaires en filmpjes voor kinderen. Zo heeft hij een aantal videoclips gemaakt voor Nederlandse artiesten, onder wie Karin Bloemen en Paul de Leeuw. Sinds 2000 maakt hij tevens films die bestempeld kunnen worden als videokunst door hun vreemde thema's en het ontbreken van een plot.
Erwin Olaf, zelf homoseksueel, is ook bekend als voorvechter van homo-emancipatie. Een van de dingen waar hij zich aan stoort is dat er negatief wordt gereageerd op intimiteit tussen homo's op straat. In mei 2010 raakte hij betrokken bij een incident in Amsterdam rond een negatieve bejegening van zoenende homo's door Noord-Afrikanen.
In augustus 2012 kwam Olaf in het nieuws door een conflict met een snackbarhouder die hem had verzocht niet voor zijn snackbar te zoenen met zijn vriend. Daarop organiseerde Olaf een demonstratieve kiss-in voor de snackbar, die ook werd bezocht door wethouder Carolien Gehrels. Tijdens deze gelegenheid bespuugde hij GeenStijl verslaggever Tom Staal in het gezicht. Olaf gaf in eerste instantie aan absoluut geen spijt te hebben van deze actie. In tweede instantie betuigde hij toch zijn spijt en vertrok uit de klankbordgroep voor hoffelijkheid in Amsterdam waar hij sinds september 2011 zitting in had.
Naast fotografie maakt Olaf videoclips, korte documentaires en filmpjes voor kinderen. Zo heeft hij een aantal videoclips gemaakt voor Nederlandse artiesten, onder wie Karin Bloemen en Paul de Leeuw. Sinds 2000 maakt hij tevens films die bestempeld kunnen worden als videokunst door hun vreemde thema's en het ontbreken van een plot.
Erwin Olaf, zelf homoseksueel, is ook bekend als voorvechter van homo-emancipatie. Een van de dingen waar hij zich aan stoort is dat er negatief wordt gereageerd op intimiteit tussen homo's op straat. In mei 2010 raakte hij betrokken bij een incident in Amsterdam rond een negatieve bejegening van zoenende homo's door Noord-Afrikanen.
In augustus 2012 kwam Olaf in het nieuws door een conflict met een snackbarhouder die hem had verzocht niet voor zijn snackbar te zoenen met zijn vriend. Daarop organiseerde Olaf een demonstratieve kiss-in voor de snackbar, die ook werd bezocht door wethouder Carolien Gehrels. Tijdens deze gelegenheid bespuugde hij GeenStijl verslaggever Tom Staal in het gezicht. Olaf gaf in eerste instantie aan absoluut geen spijt te hebben van deze actie. In tweede instantie betuigde hij toch zijn spijt en vertrok uit de klankbordgroep voor hoffelijkheid in Amsterdam waar hij sinds september 2011 zitting in had.